რიფკინის ფესტივალი ვუდი ალენის ახალი შემოქმედებაა

2024 ავტორი: James Gerald | [email protected]. ბოლოს შეცვლილი: 2023-12-17 14:11

ვუდი ალენის ახალ ნახატს "რიფკინის ფესტივალი" (რუსული პრემიერის თარიღი - 31 დეკემბერი, 2020 წ.) განსაკუთრებული ატმოსფერო აქვს. პროფესიონალთა მთელი გუნდი იყო ჩართული ფილმის გადაღებასა და მუშაობაზე. ჩვენ გვაქვს საინტერესო ფაქტები სურათის შექმნისა და მისი შემქმნელების უშუალო მეტყველების შესახებ, მათ შორის თავად შემქმნელის ალენის შესახებ.

ლენტზე მუშაობის შესახებ

კინემატოგრაფისტმა ვიტორიო სტოარარომ, რომელიც უკვე მუშაობს ალენთან მეოთხე ფილმზე, არაერთხელ ჩაატარა ექსპერიმენტი ერთ ფილმში ორი კონტრასტული სტილის გადასაღებად. High Life– ში, სტორორომ ვინტაჟური ჰოლივუდი შეადარა ნიუ – იორკის ღამის კლუბების ცხოვრებას, ხოლო Wheel of Wonders– ში, დანგრეული ბინა, რომელშიც პერსონაჟები ცხოვრობენ, იცვლება კონი აილენდის კაშკაშა ფერებით. რიფკინის კინოფესტივალზე სტოარარომ გადაიღო ფესტივალის გარეგნობა და თავად სან სებასტიანი ფერში, ხოლო მორტის პირადი ცხოვრება შავ -თეთრში.

”ადამიანების უმეტესობას აქვს ფერადი ოცნებები, მაგრამ მორტს ძალიან უყვარს შავი და თეთრი კინო და თავს ასოცირდება მის გმირებთან. ამიტომ, მე ვფიქრობ, რომ მას აქვს შავი და თეთრი სიზმრები, - განმარტავს ოპერატორი.”თუ დაფიქრდებით, შავი და თეთრი ფოტოგრაფია ბევრად უკეთესად ავითარებს წარმოსახვას, რადგან შავი და თეთრი სურათები ბუნებაში არ არსებობს.”

სტოარარომ დაწერა რამდენიმე წიგნი ფერის სიმბოლიზმზე და კარიერის დასაწყისიდან არ გადაღებულა შავ -თეთრში.

"თუ ვუდიმ ან რომელიმე სხვა რეჟისორმა შემომთავაზა შავ-თეთრი ფილმის გადაღება, უარს ვიტყოდი",-აღიარებს ოპერატორი. - წარმოიდგინე: შეგიძლია ფორტეპიანოზე დაკვრა, შენ იცი ყველა ნოტი, მაგრამ აქ … არ მინდა დავბრუნდე იმ დროში, როდესაც მხოლოდ სამი ფერი ვიცოდი: შავი, თეთრი და ნაცრისფერი. თუმცა, ფილმში "რიფკინის ფესტივალი" ნაწილი გადაღებულია ფერში, ნაწილი - შავ -თეთრში. ამან მომცა საშუალება ვიზუალური დიალოგი გამეტარებინა მაყურებელთან “.

წარმოების დიზაინერი ალენ ბეინი (ვიკი და კრისტინა ბარსელონა) და კოსტუმების დიზაინერი სონია გრანდე (შუაღამე პარიზში) დიდი ხანია მეგობრობენ და ერთად მუშაობენ.

”ჩვენ კარგად გვესმის ერთმანეთის და ვმუშაობთ ძალიან კარგად”, - ამბობს ბეინე.”ვიტორიო სტოარაროს გადაღების სტილის გათვალისწინებით, ჩვენ განსაკუთრებული ყურადღება მივაქციეთ იმას, რომ სონიას მიერ შექმნილი კოსტიუმების ფერები ემთხვეოდეს ჩემს მიერ შემუშავებულ დიზაინს.”

ფილმში შავ-თეთრი სცენების არსებობამ დამატებითი სირთულეები შეუქმნა დიზაინერებს.

”ჩვენ შევთანხმდით, რომ ვინაიდან ფილმი ნაწილობრივ გადაღებულია შავ -თეთრში, ძალზე მნიშვნელოვანია სხვა სცენებზე ფერის ხაზგასმა,” - ამბობს გრანდე. "ამ გზით ჩვენ არა მარტო გამოვყოფთ სიზმრებს რეალობისგან, არამედ ვიზუალურ რიტმს ვადგენთ მთელი ფილმისთვის."

ბეინმა და გრანდემ დაიწყეს სან სებასტიანის კინოფესტივალის ხელახლა შექმნა რაც შეიძლება ზედმიწევნით, რათა კომედიისა და ალენის მიერ შექმნილი პერსონაჟები უფრო დამაჯერებელი გახადონ. ფილმი გადაღებულია ზუსტად იქ, სადაც ტარდება ფესტივალი: კურსალის კონგრესის ცენტრში და კინოთეატრ ვიქტორიაში. თუმცა, ფესტივალის ლოგო ოდნავ შეიცვალა და ყველა პლაკატი უნდა გამოგონებულიყო და ნულიდან დახატულიყო.

"საინტერესო იყო მუშაობისას რეალიზმისკენ სწრაფვა," იხსენებს ბეინე. გრანდე, თავის მხრივ, მაქსიმალურ ყურადღებას აქცევდა აქსესუარებს და მსახიობების ტანსაცმლის დეტალებს: „ყველა კადრში ფონის სრულყოფილება ჩემთვის განსაკუთრებულ როლს თამაშობს. მე ფაქტიურად ვარ გატაცებული პატარა ნივთებით, როდესაც საქმე გარდერობს ეხება. თითოეული დეტალი მნიშვნელოვანია პერსონაჟის რეალიზმისთვის და ფილმის საერთო ატმოსფეროსთვის.”

კინოსადმი სიყვარული დაეხმარა მორტს შეექმნა ღირებულებების საკუთარი გრადაცია ცხოვრებაში. მისი დამოკიდებულება ნაკარნახევი იყო ფილმებით, განსაკუთრებით გასული საუკუნის 50-60-იანი წლების ოსტატების შედევრებით, როგორიცაა ინგმარ ბერგმანი, ფედერიკო ფელინი, ლუის ბუნიუელი, ფრანსუა ტრიუფო, ჟან-ლუკ გოდარი და სხვები.

"50-60 -იან წლებში ყველა შეპყრობილი იყო ცხოვრების მნიშვნელობის პოვნით", - ამბობს შოუნი. - ბერგმანს ეს კითხვა აინტერესებდა, ფელინის "La Dolce Vita" ასევე ეხება ამ თემას.ვფიქრობ, ამ სურათების დათვალიერებისას მორტმა იგრძნო, რომ მან მნიშვნელოვანი როლი ითამაშა მის ცხოვრებაში.”

ამ კითხვების დასმისას მორტს იზიდავს ეკლესიები, თუმცა ბუნებით ის არის აგნოსტიკოსი, გაზრდილი ებრაულ ოჯახში.

"რაღაც იზიდავს მას", - განმარტავს შონი.”ალბათ იმ ეკლესიებში, რომლებმაც შეასრულეს ასეთი მნიშვნელოვანი როლი მის საყვარელ ფილმებში, მორტს შეეძლება რაღაცის გარკვევა თავისთვის.”

ალენის თანახმად, მორტს სურს დაიჯეროს ღმერთი:

”რელიგია, ღმერთო, სიცოცხლის აზრი - ეს კითხვები არ ტოვებს მორტის გონებას. ამიტომაც ის დიდ მნიშვნელობას არ ანიჭებს ისეთ რეჟისორებს, როგორიცაა ფილიპი, რომლებიც იღებენ ფილმს პოლიტიკურ თემაზე ან სამხედრო ეპოსზე, თუმცა ყველა ეს თემა, რა თქმა უნდა, მნიშვნელოვანია. ფილმში მორტი ამბობს, რომ თუნდაც იდეალურ სამყაროში ვცხოვრობთ, მაინც იქნება ბევრი უპასუხო კითხვა, რომელიც აწამებს და შეაშინებს ადამიანებს.”

მორტმა სიყვარულისა და რომანტიკის შესახებ შეიტყო ისეთი ფრანგული ფილმებიდან, როგორებიცაა ფრანსუა ტრიუფოს "ჟიული და ჯიმი" და ჟან-ლუკ გოდარის "ბოლო სუნთქვა".

"ჟიულისა და ჯიმისთვის სიყვარული იყო ადამიანის ცხოვრების ყველაზე მნიშვნელოვანი ნაწილი", - ამბობს შოუნი.”მე ვფიქრობ, რომ ფრანგულმა კინომ დიდი გავლენა მოახდინა იმაზე, თუ რამდენად სერიოზულად მოეკიდა მორტი ამ საკითხს და ჩემი გმირი ძალიან ეჭვიანად იცავს თავის პოზიციას.”

ალენი თვლის, რომ იმ დროს ევროპელი კინორეჟისორები ბევრად უფრო მოწინავეები იყვნენ სიყვარულის სცენების ჩვენებაში, ვიდრე მათი უცხოელი კოლეგები.

”ევროპელი მსახიობები უფრო მოდუნებულები არიან”, - ამბობს რეჟისორი. - ჰოლივუდს სჯეროდა, რომ დაქორწინებულ წყვილს არ უნდა დაეძინა ერთ საწოლში და ევროპელები დაგვცინოდნენ. მას შემდეგ, რაც ევროპულმა კინომ გავლენა მოახდინა ამერიკულ კინოზე, შეერთებული შტატების რეჟისორებმა დაიწყეს ფილმების გადაღება, რომლებშიც მამაკაცებსა და ქალებს ერთმანეთის გვერდით ეძინათ და დასასრული ყოველთვის არ იყო ჰოლივუდის ბედნიერი დასასრული.”

რაზეც ფიქრობს მორტი, იქნება ეს ცხოვრებისეული სირთულეები, დანგრეული ქორწინება თუ თბილი გრძნობები ჯოს მიმართ, ის ყოველთვის უყურებს სიტუაციას კლასიკური ფილმების პრიზმაში.

"მორტი ერთ -ერთია იმ ადამიანებს შორის, ვისაც სიზმარი უყვარს, რადგან ფილმების ყურება ასევე შეიძლება შევადაროთ ოცნებას", - ამბობს ანაია. - მე ვფიქრობ, რომ ჩვენ ყველა ვოცნებობთ იმაზე, თუ რისი მიღება გვინდა, როგორ გვინდა ცხოვრება და რას ვგრძნობთ. მორტი ამისათვის იყენებს ფილმებს.”

თავის მოსაზრებებში, მორტი ზოგჯერ რეალობიდან ვარდება.

”აბსოლუტურად ფანტასტიკური სიტუაციებია”, - ამბობს შონი. - ამავე დროს, მორტი ყოველთვის იქცევა ძალიან ბუნებრივად, თუმცა უმეტესობა ჩვენგანი ძნელად შეძლებს თავის შეკავებას, თუ ასეთი წარმოუდგენელი სიტუაციები მოხდება რეალურ ცხოვრებაში. მორტი ყოველთვის თავისთავად რჩება. ის უბრალოდ არ შეიძლება იყოს ის, რაც სინამდვილეში არ არის, რადგან მან არ იცის როგორ წარმოაჩინოს თავი.”

რიფკინის ფესტივალი (2020) იწყება ფსიქოლოგის კაბინეტში და აგებულია მორტის ისტორიის მსგავსად მისი წარსულის შესახებ. გმირს ახსოვს არა მხოლოდ კინოფესტივალზე მოგზაურობა, არამედ მთელი მისი ცხოვრება. მორტი მოგვითხრობს მშობლებს, ქალებთან ურთიერთობას, ქორწინებას და ცდილობს იპოვოს აზრი ცხოვრებაში. გარკვეული გაგებით, რეჟისორი მაყურებელს ფსიქოლოგად აქცევს, უსმენს მორტს და ცდილობს თავსატეხი შეაგროვოს იმის გასაგებად, თუ რატომ არის უბედური მორტი ფილმის დასაწყისში და აქვს თუ არა მას რაიმე იმედი.

"როდესაც მორტი ხვდება ჯოს, ის აძლევს მას ახალ მიზანს ცხოვრებაში", - ამბობს შოუნი. - ის თითქოს იღვიძებს და იწყებს გამოჯანმრთელებას. მორტს აღარ ჰქონდა იმედი, რომ ვნების წვეთიც კი დარჩა მასში. მაგრამ, როგორც ირკვევა, ის დარჩა.”

რიფკინის ფესტივალის მსოფლიო პრემიერა (2020) შედგა სან სებასტიანის საერთაშორისო კინოფესტივალზე, 2020 წლის 18 სექტემბერს. იგი გამოვიდა ესპანეთში 2 ოქტომბერს Tripictures– ის მიერ და შედგა რუსეთში პრემიერა 2020 წლის 31 დეკემბერს.